Werken met pieken en dalen in de akkerbouw - Wagenvoort

Van hoofd van de Intensive Care afdeling in Arnhem tot boer in de Achterhoek. Al bijna 35 jaar is Menco van Weringh actief als akkerbouwer in Laren. En inmiddels staat zijn zoon Jasper als vierde generatie aan het roer op het bedrijf van zijn overgrootouders.

100 jaar oude boerderij
“Dit jaar is het 100 jaar geleden dat mijn grootouders hier aan de Dochterenseweg in Groot Dochteren een boerderij begonnen”, vertelt Jansje van Weringh. “Zij begonnen zoals bijna alle boeren met een gemengd bedrijf. Akkerbouw stond in dienst van de veeteelt; kippen, koeien en varkens aten van het land.” Haar ouders breidden de boerderij flink uit. Vader was een akkerbouwer in hart en nieren. “Hij besloot verder te gaan als akkerbouwer en hield alleen de vleesvarkens.”

Plotseling overlijden
Jansje ontmoet Menco eind jaren ’70, Menco heeft dan al drie zoons uit een eerder huwelijk. Hij is hoofd van een intensive care afdeling. ‘Ze komt vast niet thuis met een boer’, zeiden haar ouders. En gelijk hadden ze. Maar de interesse was er wel degelijk bij Menco. In zijn vrije uren hielp hij veel mee op de boerderij van zijn schoonouders. Tot Jansjes vader plotseling overleed in 1986. “Dat was natuurlijk een grote schok voor ons. Hij was toen 61”, vertelt ze. “Mijn moeder zei, als jullie het aandurven mogen jullie de boerderij overnemen. We hebben toen direct de beslissing genomen en zijn richting Laren gegaan.”

Het roer om
Menco en Jansje besloten het roer volledig om te gooien. “Mijn schoonvader was heel precies. Hij had alles opgeschreven”, vertelt Menco. “Vlak na het overlijden meldde ik ons aan als potentieel innovatiebedrijf. We werden uitgekozen. De begeleiding was heel intensief. Het doel was vooral om bewuster landbouw uit te voeren. Met minder bestrijdingsmiddelen, minder kunstmest en onder andere mechanische onkruidbestrijding.” Met een klein beetje hulp en het naslagwerk van zijn schoonvader ging Menco aan de slag. De schouders eronder en doorgaan. Jansje bleef werkzaam als verpleegkundige op de intensive care afdeling. Later werd zij opleidingsadviseur in het Deventer ziekenhuis.

De vierde generatie
Zoon Jasper werd in 1992 geboren. Hij groeit op met de boerderij. De interesse en passie voor het bedrijf is er van jongs af aan. Hij besluit een agrarische opleiding te gaan doen en gaat eerst aan het werk bij een loonbedrijf in Schalkhaar. “Ik heb daar ruim 5 jaar fulltime gewerkt als akkerbouwspecialist. In mijn vrije tijd heb ik nog een cursus bedrijfskunde en bodemkunde gedaan”, vertelt Jasper. “Ik kwam in die tijd ook bij veel akkerbouwers over de vloer. Daar heb ik zoveel van geleerd.” Jasper werkt nog steeds één periode van het jaar voor het loonbedrijf. “Ik help nog steeds met het aardappels rooien vanaf eind september.” Samen met zijn vriendin Yvonne Pakkert woont hij op de boerderij. Zijn ouders wonen ernaast. Yvonne werkt als ambulant hulpverlener. “Ik vind het fijn en belangrijk om mijn eigen ding te doen.
Af en toe ga ik wel eens mee met Jasper. Ik vind het wel belangrijk om betrokken te blijven en ben oprecht geïnteresseerd.”

Afgelopen jaren in het teken van groei
Twee jaar geleden kreeg de familie de kans om het aantal hectares te verdubbelen. Inmiddels verbouwen ze op zo’n 125 hectare (zetmeel) aardappels, suikerbieten, mais en granen. De aardappels leveren ze aan de Avebe, waar zetmeel uit de aardappelen wordt gehaald. “Zetmeel zit in ontzettend veel producten. Van tegellijm tot snoepgoed”, vertelt Jasper. Het vruchtwater wat overblijft bevat veel eiwit wat er de laatste jaren goed uit gewonnen kan worden. Dit is 100% plantaardig eiwit en ligt dus goed in de markt als vervanger van dierlijk eiwit. Een erg veelzijdig product dus, die aardappels van de familie van Weringh. “Het graan en de maïs worden geteeld voor veervoer en wat er met suikerbieten gebeurt spreekt voor zich. Wij leveren dus niet rechtstreeks aan de consumentenmarkt.” Daardoor heeft de familie weinig last van de coronacrisis.

Akkerbouw het jaar rond
Er komt veel kijken bij het werk als akkerbouwer. Maar het geeft ook veel vrijheid. Het is werken met pieken en dalen. “Eind februari begint voor ons het landwerk. De grond wordt geploegd en de graan en bieten worden gezaaid. Later in het voorjaar

worden de aardappels gepoot en de mais gezaaid. Tot aan de zomer is het dan een kwestie van het verzorgen en inspecteren van de gewassen: We voeren correcties uit met bespuiten of bewerking. In de zomer is het eerste graan rijp. Dit wordt gedorst: de korrel wordt eruit gehaald. Er blijft dan stro achter. Een deel gebruiken we zelf en een gedeelte verkopen we. Begin september start voor ons de tweede piek: het rooien van het pootgoed. Deze aardappels worden gesorteerd, te drogen gelegd in kisten en gaan dan de koeling in”, vertelt Jasper. “Deze kunnen dan in het voorjaar de grond weer in.” De familie verbouwt zelf hun pootgoed voor de aardappelen. Dit is iets wat niet alle akkerbouwers doen. “Door het zelf te verbouwen, hebben we controle over de kwaliteit.” Eind september wordt ook gestart met het rooien van de aardappels die naar de fabriek gaan.

Wanneer alle aardappels en bieten zijn afgeleverd aan de verwerker breekt er voor de familie een rustige periode aan, de winter. “We voeren dan onderhoud uit aan het machinepark zodat deze weer startklaar is voor het nieuwe seizoen. Ook doen we snoeiwerk aan de boskanten”, vertelt Jasper. “Mijn vader heeft de fijne eigenschap dat hij niet stil kan zitten”, lacht Jasper. Jasper staat in principe aan het roer van het bedrijf. “Maar ik vraag mijn vader vaak om advies en hij springt bij waar nodig”. Waaronder tijdens het ploegen in het voorjaar: “Het ploegen van het land, dat is het mooiste wat er is”, sluit Menco af.

De familie van Weringh wil de 
volgende keer graag de familie ten Broeke in dit item zien.

Tekst: Nena Keessen - Van Kees  |  Fotografie: Anke Kolkman