De boer op - Familie Woestenenk / Kattendaal
Aan de Dwarsdijk in Laren spreekt Laren Magazine met de familie Woestenenk. Sinds enkele jaren maakt Jordy Woestenenk deel uit van de maatschap. Zijn ouders, Martin en Annelies, blijven actief op het bedrijf, maar dragen de taken geleidelijk aan hem en zijn vriendin Annemie over. Net zoals de ouders van Annelies, Wouter en Betsy Bouwman, dat ooit deden. Zij legden de basis voor het bedrijf zoals het nu is en zijn nog altijd betrokken. Niet aanwezig bij het gesprek is zus Iris, die samenwoont met Roel en samen met hem ouders is van hun zoontje Stenn. Naast Jordy en zijn ouders werkt stagiair en buurjongen Werner Addink mee op het bedrijf.
Het begin
Annelies: “Mijn ouders zijn in 1967 begonnen aan de Kattendaal in een boerderij met zeven koeien.” Martin: “Ik was de buurjongen van Annelies. Wij zijn even oud. Mijn oudste broer nam het bedrijf van mijn ouders over. Annelies en ik kregen verkering en toen wij trouwden, konden wij verder met dit bedrijf.” Annelies: “We trouwden in 1993 en toen zijn we in de maatschap gestapt. We hadden op dat moment 70 koeien en 400 mestvarkens. In 2003 volgde een reconstructie van het landschap. De beek werd verlegd, zodat deze kon meanderen. Wij hebben er toen voor gekozen om onze boerderij te verplaatsen naar de plek waar wij nu zitten.” Martin: “In 2010 zijn we op de nieuwe locatie begonnen met bouwen en in december van dat jaar zijn de koeien ook hier naartoe gekomen. In verband met de buurt hebben we bij de verhuizing de varkens ingeruild voor extra koeien. Op dit moment melken we 130 koeien.” Jordy: “Ons jongvee staat bij Bert Olden aan de Kattendaal. We hebben een maatschap met Bert en zo draaien we samen deze locatie.”
Onverwachte opvolging
Jordy: “In 2020 ben ik in de maatschap van mijn ouders gekomen. Deze ambitie ontstond bij mij pas later. Ik heb eerst nog een opleiding in vastgoed afgerond. Halverwege deze studie kwam ik erachter dat ik het niet zag zitten om daarin aan de slag te gaan. Hele dagen binnen op kantoor of met de auto onderweg, dat is niets voor mij. Mijn vader zat in die tijd bij huis met een tennisarm en ik hielp zoveel mogelijk op de boerderij. Ik weet het moment ook nog goed. Het was mooi weer, ik was de kalverhokken aan het schoonspuiten, ik keek over de weiland en zag een paar hazen in de wei lopen. Toen dacht ik: “Dit is eigenlijk veel mooier dan hele dagen op kantoor zitten.” Martin: “Ons bedrijf hadden we zo opgebouwd dat we onze oude dag konden veiligstellen. Het plan was om te stoppen op ons 60ste en om de boel te verkopen. Daarom waren we destijds ook naar deze locatie verhuisd. We hadden er niet op gerekend dat een van onze kinderen onze opvolger zou zijn hier.”Annelies: “Maar je weet het natuurlijk nooit.”Martin: “Langzaam maar zeker is Jordy in het bedrijf gekomen.” Jordy: “Ik pakte steeds meer op. Het bleek ook veel leuker dan ik dacht. Het is uitdagend en ik probeer mij er steeds verder in te verdiepen. Na mijn opleiding heb ik een half jaar in Portugal gewerkt bij een boer die oorspronkelijk uit Lichtenvoorde komt. Ik hoorde via via dat hij iemand nodig had en ik wilde meer leren.” Annelies: “Daarna heeft hij nog een periode bij ForFarmers gewerkt op de afdeling vergunningen.”Jordy: “Ik leer nog steeds elke dag. En dan ben je zo tien jaar verder…”
Positief over de toekomst
Annemie: “Ik kom uit Diepenheim. Ik ben niet op een boerderij opgegroeid, maar ik heb wel altijd buitenaf gewoond. Door mijn werk als dierenartsassistente ben ik wel bekend met dieren. In oktober gaan wij hier op deze plek samenwonen. Natuurlijk ga ik ook helpen op de boerderij, maar ik blijf mijn werk ook aanhouden.” Annelies: “Dat heb ik ook altijd gedaan. Ik was actief op de boerderij, maar werkte daarnaast ook als assistent-accountant. Op dit moment doe ik de administratie voor Langenbaergh. ”Martin: “Zodra Jordy en Annemie hier gaan wonen, vertrekken wij naar het huis van Annemie.” Jordy: “Ik kan hier nog jaren verder en ben positief over mijn toekomst hier. Er is voldoende ruimte en wij grenzen ook niet aan een Natura 2000-gebied. Je moet niet achteroverleunen of stilstaan. Zo ben ik al drie jaar bezig met een biogasproject samen met acht boeren hier uit de buurt. Met een mono-mestvergister halen we biogas uit mest. Deze techniek wordt in Nederland nog mondjesmaat toegepast, maar biedt veel kansen. De voordelen zijn het reduceren van stikstof en methaan en wij kunnen als boeren fungeren als gasproducent waarmee bijvoorbeeld huizen verwarmd kunnen worden.” Martin: “Wij hebben Jordy altijd vrijgelaten en dat doen wij nu ook. Door zijn opleiding weet hij ook van alles over de politieke wereld, projectontwikkeling, vergunningen en bestemmingsplannen. Dat komt in deze tijden wel goed uit. Persoonlijk denk ik steeds vaker: het zal mijn tijd wel duren. Dan worden er weer plannen gemaakt door de politiek, waarvan ik mij afvraag hoe deze ooit zullen uitpakken in de praktijk."
Hulp van opa
Jordy: “Er staat hier een bedrijf dat klaar is voor de toekomst. Zo hebben mijn ouders het altijd aangepakt.” Annelies: “En mijn ouders eigenlijk ook. Dankzij hen zitten wij nu hier. Zij waren altijd betrokken en vooruitstrevend.” Jordy: “Mijn opa is 84 en komt nog altijd drie avonden in de week helpen met melken. Dat is bijzonder, dat besef ik mij wel. Dat moet je koesteren.” Martin: “Vorig jaar hebben we een nieuwe vrijloopstal gebouwd. Dat is een stal zonder ligboxen, het is een grote bak met stro. Dat vind hij ook prachtig om te zien.” Jordy: “Opa vindt alles mooi wat we doen, hij houdt van vooruitgang.”
