De boer op - Familie Woestenenk
Op een prachtige plek aan de Verwoldseweg wonen drie generaties van de Familie Woestenenk. René, Nicolet enzoon Michiel runnen samen een innovatief melkveebedrijf met ruim 115 koeien. Ze delen het verhaal achter het bedrijf, samen met René's ouders Aly en Henk.
“Ik ben hier geboren en getogen en ik ben nooit ergens anders heengegaan. Stagelopen in Drenthe vond ik toen al een wereldreis…”, begint Henk. “Door de jaren heen is er van alles veranderd. Ik weet nog goed dat we twaalf koeien hadden, inmiddels zijn het er 115. Vroeger hield de weg hier achter het erf ook op. Met onze eerste auto konden we niet eens thuis komen: die parkeerden we bij de bakker verderop. Gelukkig kun je tegenwoordig alle kanten op”, vertelt hij lachend.
Aly vult aan: “In 2007 hebben wij de maatschap overgedragen aan René en Nicolet. Ook Michiel is in 2018 ingestapt, wat betekent dat we hier al vijf generaties lang boeren. Je kunt dus wel zeggen dat we als familie veel binding hebben met de grond hier. Achteraf gezien is het fijn dat wij in de jaren ’70 en ’80 aan het boeren waren. In die tijd was het een stuk gemakkelijker. Al die regeltjes nu… Boekhouding was in die tijd een stuk eenvoudiger.”
Samen op één erf
“In 1982 werd een tweede bedrijfswoning gebouwd voor opa en oma. Tegenwoordig wonen Henk en Aly hier en René, Michiel en ik op de boerderij”, vertelt Nicolet. Drie generaties samen op één erf, hoe is dat? “Ik kom oorspronkelijk niet ‘van de boerderij’. Soms mis ik wat privacy. Werk en privé lopen in elkaar over: iedereen komt zomaar in en uit de woning lopen. Maar het hoort erbij”, aldus Nicolet.
Michiel haakt hierop in: “Ik heb een mooie studententijd op kamers in Dronten gehad. In coronatijd ben ik vervroegd weer thuis gekomen. Dit was voor beide kanten weer even wennen, je moet wat meer van elkaar accepteren. Samen maken we goede afspraken over wie welke werkzaamheden oppakt.” “Ik doe alleen de leuke dingen rondom de boerderij nog”, lacht Henk.
Dochter Feline woont al enige jaren niet meer op het erf: ze verhuisde met haar partner Tom naar Rijssen. “In juni werd hun zoontje Jens geboren. Feline werkt in het onderwijs, maar zij en Tom helpen nog steeds met het binnenhalen van hooi- of strobalen”, vertelt Nicolet.
Wie goed doet, goed ontmoet
Naast de vele mooie jaren kende de familie ook tegenslagen. Toch kan tegenslag uiteindelijk weer leiden tot wat moois. René vertelt: “Destijds kwam de MKZ-ziekte niet verder dan de A1 bij Bathmen. Ons bleef dat toen bespaard, waar we ontzettend blij mee waren. In die tijd zette Bennie Jolink een initiatief op voor de boeren die wel werden getroffen. Dit vonden we zo mooi, dat we toen een pink hebben geschonken aan een Friese boer. Op het moment dat hij kwam kijken, heeft hij er nog één bijgekocht. Uiteindelijk hebben we er dus twee pinken naartoe gebracht.”
“Een jaar later was het bij ons wel raak: één koe kreeg BSE (gekkekoeienziekte). Ons hele bedrijf moest geruimd worden, waaronder ruim 95 melkkoeien en al ons jongvee. Toen kreeg ik opeens een belletje van diezelfde Friese boer. Hij zei: ‘Die pink die we toen van jullie gekregen hebben, presteert het beste van onze hele stal. Als hij ooit een vaarskalf krijgt, is hij voor jullie.’ En zo geschiedde. Van dat vaarskalf hebben we nu nog steeds nakomelingen”, vertelt René trots.
Biodiversiteit en de hobby combineren
Naast een passie voor veehouderij delen de heren in de familie ook nog een andere passie: jagen. “Biodiversiteit staat bij ons hoog in het vaandel”, vertelt Michiel. “We hebben hier een eigen jachtveld van 300 hectare waar we verantwoordelijk voor zijn. De dieren die wij in ons jachtveld hebben, moeten wel goed kunnen leven. Je probeert dus een gezonde stand te beheren om zo dierziektes en aanvaringen van dieren met het verkeer te voorkomen.” “Ook zorgen wij ervoor dat schadelijk wild, zoals kraaien die jonge hazen pikken en nesten uithalen, geen kans maakt. Daarnaast slaan we bij het grasmaaien bijvoorbeeld stroken over, waar jonge hazen en eenden zich in kunnen nestelen. Zo proberen we zo veel mogelijk in eigen beheer te houden. Het klinkt misschien gek, maar als jager ben je eigenlijk een grote dierenvriend.”
Toekomstperspectief
Als we de familieleden vragen naar hun toekomstplannen kijken ze elkaar even aan. “Ik hoop dat er nog een toekomst is voor de nieuwe generatie boeren”, verzucht Nicolet. “Het beleid van de overheid voelt voor ons een beetje aan als een stuurloos schip. Voor jonge boeren is het een zorgelijke tijd, we hebben het idee dat de politiek stedelijk gericht is en dat we op het platteland wat achterblijven.”
“We doen al heel veel om ons mestgebruik te verminderen, maar gewassen en gras hebben wel voeding nodig om te overleven. Nu wordt de derogatienorm (een afwijking van de geldende norm) weer verder afgebouwd. Het wordt wel lastig om als onderneming te blijven bestaan. Je bent van veel dingen afhankelijk”, vult René aan.
Toch blijven ze strijdbaar. “Sinds juli ben ik voorzitter van het Gelders Agrarisch Jongeren Kontakt. Maandelijks vergaderen we met verschillende instanties over onze toekomst als ‘jonge’ boeren in Gelderland, maar ook in Nederland. Daarnaast werk ik nog drie dagen in de week bij een advies- en accountantsbureau. De overige tijd help ik mee op de boerderij waar nodig”, vertelt Michiel.
Nicolet: “We willen Michiel niet dwingen om de boerderij over te nemen. Door zijn andere werkzaamheden ziet hij ook de voor- en nadelen van een andere baan. Als hij dan voor de boerderij kiest, weet hij ook écht waar hij voor kiest.” “Zolang ik er mijn boterham mee kan verdienen, ga ik graag door! Ik heb er nog elke dag heel veel plezier in. Nu nog hopen op toekomstperspectief voor de landbouw, zodat boeren weer kunnen boeren”, sluit Michiel positief af.
Tekst: Door Communicatie • Stef Meilink | Fotografie: Ovii • Britt Haarman
Samen op één erf
“In 1982 werd een tweede bedrijfswoning gebouwd voor opa en oma. Tegenwoordig wonen Henk en Aly hier en René, Michiel en ik op de boerderij”, vertelt Nicolet. Drie generaties samen op één erf, hoe is dat? “Ik kom oorspronkelijk niet ‘van de boerderij’. Soms mis ik wat privacy. Werk en privé lopen in elkaar over: iedereen komt zomaar in en uit de woning lopen. Maar het hoort erbij”, aldus Nicolet.
Michiel haakt hierop in: “Ik heb een mooie studententijd op kamers in Dronten gehad. In coronatijd ben ik vervroegd weer thuis gekomen. Dit was voor beide kanten weer even wennen, je moet wat meer van elkaar accepteren. Samen maken we goede afspraken over wie welke werkzaamheden oppakt.” “Ik doe alleen de leuke dingen rondom de boerderij nog”, lacht Henk.
Dochter Feline woont al enige jaren niet meer op het erf: ze verhuisde met haar partner Tom naar Rijssen. “In juni werd hun zoontje Jens geboren. Feline werkt in het onderwijs, maar zij en Tom helpen nog steeds met het binnenhalen van hooi- of strobalen”, vertelt Nicolet.
Wie goed doet, goed ontmoet
Naast de vele mooie jaren kende de familie ook tegenslagen. Toch kan tegenslag uiteindelijk weer leiden tot wat moois. René vertelt: “Destijds kwam de MKZ-ziekte niet verder dan de A1 bij Bathmen. Ons bleef dat toen bespaard, waar we ontzettend blij mee waren. In die tijd zette Bennie Jolink een initiatief op voor de boeren die wel werden getroffen. Dit vonden we zo mooi, dat we toen een pink hebben geschonken aan een Friese boer. Op het moment dat hij kwam kijken, heeft hij er nog één bijgekocht. Uiteindelijk hebben we er dus twee pinken naartoe gebracht.”
“Een jaar later was het bij ons wel raak: één koe kreeg BSE (gekkekoeienziekte). Ons hele bedrijf moest geruimd worden, waaronder ruim 95 melkkoeien en al ons jongvee. Toen kreeg ik opeens een belletje van diezelfde Friese boer. Hij zei: ‘Die pink die we toen van jullie gekregen hebben, presteert het beste van onze hele stal. Als hij ooit een vaarskalf krijgt, is hij voor jullie.’ En zo geschiedde. Van dat vaarskalf hebben we nu nog steeds nakomelingen”, vertelt René trots.
Biodiversiteit en de hobby combineren
Naast een passie voor veehouderij delen de heren in de familie ook nog een andere passie: jagen. “Biodiversiteit staat bij ons hoog in het vaandel”, vertelt Michiel. “We hebben hier een eigen jachtveld van 300 hectare waar we verantwoordelijk voor zijn. De dieren die wij in ons jachtveld hebben, moeten wel goed kunnen leven. Je probeert dus een gezonde stand te beheren om zo dierziektes en aanvaringen van dieren met het verkeer te voorkomen.” “Ook zorgen wij ervoor dat schadelijk wild, zoals kraaien die jonge hazen pikken en nesten uithalen, geen kans maakt. Daarnaast slaan we bij het grasmaaien bijvoorbeeld stroken over, waar jonge hazen en eenden zich in kunnen nestelen. Zo proberen we zo veel mogelijk in eigen beheer te houden. Het klinkt misschien gek, maar als jager ben je eigenlijk een grote dierenvriend.”
Toekomstperspectief
Als we de familieleden vragen naar hun toekomstplannen kijken ze elkaar even aan. “Ik hoop dat er nog een toekomst is voor de nieuwe generatie boeren”, verzucht Nicolet. “Het beleid van de overheid voelt voor ons een beetje aan als een stuurloos schip. Voor jonge boeren is het een zorgelijke tijd, we hebben het idee dat de politiek stedelijk gericht is en dat we op het platteland wat achterblijven.”
“We doen al heel veel om ons mestgebruik te verminderen, maar gewassen en gras hebben wel voeding nodig om te overleven. Nu wordt de derogatienorm (een afwijking van de geldende norm) weer verder afgebouwd. Het wordt wel lastig om als onderneming te blijven bestaan. Je bent van veel dingen afhankelijk”, vult René aan.
Toch blijven ze strijdbaar. “Sinds juli ben ik voorzitter van het Gelders Agrarisch Jongeren Kontakt. Maandelijks vergaderen we met verschillende instanties over onze toekomst als ‘jonge’ boeren in Gelderland, maar ook in Nederland. Daarnaast werk ik nog drie dagen in de week bij een advies- en accountantsbureau. De overige tijd help ik mee op de boerderij waar nodig”, vertelt Michiel.
Nicolet: “We willen Michiel niet dwingen om de boerderij over te nemen. Door zijn andere werkzaamheden ziet hij ook de voor- en nadelen van een andere baan. Als hij dan voor de boerderij kiest, weet hij ook écht waar hij voor kiest.” “Zolang ik er mijn boterham mee kan verdienen, ga ik graag door! Ik heb er nog elke dag heel veel plezier in. Nu nog hopen op toekomstperspectief voor de landbouw, zodat boeren weer kunnen boeren”, sluit Michiel positief af.
Tekst: Door Communicatie • Stef Meilink | Fotografie: Ovii • Britt Haarman
