Ellen Wilmink
Anita, dankjewel voor het doorgeven van de pen!Ik stel me graag voor als inwoner van het mooie Laren. Mijn naam is Ellen Wilmink, 52 jaar, en sinds de zomer van 2021 wonen wij, mijn man Jeroen en ik, in ‘de molen’ van Groot-Dochteren. Onze kinderen, een dochter (23) en zoon (21), zijn dan het huis al uit en wonen en in Amsterdam en Milaan. Een droom, ‘buitenaf wonen’, gaat dan in vervulling en ik heb het gevoel nog elke dag in die droom te leven.
Ik werk als communicatiemanager binnen het bedrijf van Jeroen en zijn broer. Samen bestieren wij het cosmetica merk Oolaboo en zijn gevestigd in Zutphen. We zijn producent en leverancier van huid- en haarverzorgingsproducten en leveren aan de professional, de kapper en schoonheidsspecialist in Nederland en ver daarbuiten. De wereld van de cosmetica is dynamisch, trendgevoelig en uitdagend.
Ik houd me bezig met de onlinemarketing en communicatie in de breedste zin, juist dat maakt mijn vak zo leuk. Het creatieve gedeelte van mijn vak vind ik het leukst. Het creëren van content voor onze social mediakanalen, het schrijven van teksten, maar ook het ‘ouderwetse’ PR-vak houden mij bezig. Daarnaast vind ik de onlinemarketing erg leuk, dit is een snelle wereld waarin veel gebeurt, up-to-date blijven is een must.
Ik ben een aantal uren per week op ons kantoor in Zutphen te vinden, de rest van de week werk in vanuit mijn kantoor thuis. Dit maakt dat ik optimaal geniet van ons mooie plek. Er is niet fijner dan na een dag achter je laptop te hebben gezeten, je laarzen aan te trekken en fysiek aan het werk te gaan.
Onze ‘veestapel’ is inmiddels aardig gegroeid. We kwamen met één zwarte Labrador naar Groot-Dochteren, daar kwam al snel een tweede, ook zwarte, Lab bij. We adopteerden een rode kater en door de kennismaking met wijlen Derk Hissink, en buurvrouw Floor, werd ik besmet met de liefde voor de Shetlandpony. Er kwamen twee lieve merries op mijn pad en die stonden al snel in de wei, met als cadeautje dat één van de dames drachtig was. Sinds mei loopt er een ontzettend lief en ondeugend veulen bij. De liefde voor het paard heb ik van kinds af aan al, ik was altijd op maneges en stallen te vinden. Zelf heb ik pas op latere leeftijd goed leren rijden, deelde een paard met een vriendin en reed heel wat dagen in de week. Ik stopte met paardrijden na de komst van de kinderen. Nu, 20 jaar later, ben ik een half jaar geleden toch weer op het paard geklommen en wat voelde dat fijn! Het samenwerken met een paard of pony, of je nu op zijn rug zit of niet, is het mooiste wat er is. We hebben nog ruimte voor twee stallen, dus wie weet…
Het grote contrast tussen mijn werk, netjes in de make-up, nageltjes gelakt en goed in de kleren en het heerlijk thuis zijn, met de laarzen in de stront en zwarte randen onder de nagels, dat maakt het dat ik het gevoel heb dagelijks wakker te worden in mijn droom, op ons mooie plekje in Groot-Dochteren.
