Home
Rubrieken
Overige
Van kinderkoor naar 70-jarig jubileum - Ons Genoegen

Van kinderkoor naar 70-jarig jubileum - Ons Genoegen

Zingen in een koor; dat klonk Diny Haijtink en Herman Bouwhuis als muziek in de oren. Beiden begonnen ze in het kinderkoor, maar ze mogen nu toch echt de titel 'jubilaris' dragen. Al 70 jaar lang zijn Diny en Herman lid van Ons Genoegen. Een zangvereniging met, op dit moment, 45 leden. De jubilarissen vertellen hun verhaal over de tijd bij zangkoor Ons Genoegen.

Jubilarissen
In 1946 kwam Herman bij het kinderkoor. Na zijn baard in de keel sloot hij zich in 1951 aan bij het grote koor. Inmiddels is hij 88 jaar, maar zingt hij nog met veel liefde bij het koor. Ook Diny, 86 jaar, is al sinds 1952 actief bij het koor. “Ik begon ook bij het kinderkoor”, vertelt ze. “Toen ik ouder werd, ben ik naar het tienerkoor gegaan en daarna naar het grote koor, waar ik nu nog steeds met veel plezier zing.” Naast Diny en Herman viert ook Willy Beltman dit jaar met haar 70-jarig jubileum. “Willy is altijd vrolijk, een echte aanwinst voor ons koor”, vertelt Diny.

Dirigenten
De Gemende Zangvereniging Ons Genoegen is een koor voor alle leeftijden in het Larensebroek. Het ontstond in 1931 op initiatief van de heer Rutgers. De zangvereniging behaalde door de jaren heen verschillende goede resultaten. De eerste prijs werd behaald in 1935 op het concours in Winterswijk onder leiding van de heer Rutgers. “De dirigenten speelden een grote rol in de resultaten die wij haalden. Dhr. Van Neck heeft maar liefst 46 jaar voor ons koor gestaan”, vertelt Diny. “Maar ook Bert van Laar, Gijs Brilleman en Marloes Kippers hebben hard gewerkt als dirigent. Gert Janssen is nu onze dirigent, zijn stijl is erg prettig.”

“Zingenhebben wij altijd al fantastisch gevonden”, - Herman Bouwhuis

“Niemand weet, niemand weet…”
“Toen ik in 1951 bij het koor kwam, stonden de heren in de gang te roken en vertelden ze moppen. Dit was toen heel gewoon. Nadat de alten en sopranen hadden gezongen, was het de beurt aan de heren. De dames pakten de breikousen en begonnen te kletsen. Totdat de dirigent met zijn hand op de piano sloeg, toen was het stil. Daarna konden we weer verder. Zingen hebben wij altijd fantastisch gevonden”, vertelt Herman. “Vroeger was het ook heel gewoon dat je op het koor ging. Mijn moeder zat er ook bij, net als de rest van de kinderen uit mijn klas.” “We repeteerden voor verschillende uitvoeringen. Repelsteeltje was daar één van; wat is dat toch leuk”, vertelt Diny. Met trots in hun ogen begonnen ze te zingen: “Niemand weet... Niemand weet… Dat ik Repelsteeltje heet." Het plezier spat ervan af.

Een daverend succes
Repelsteeltje is niet de enige uitvoering die Ons Genoegen heeft uitgevoerd. “Om de twee jaar gingen we naar concours; een wedstrijd voor diverse zangverenigingen”, legt Diny uit. “Je zong altijd een verplicht nummer, en je mocht ook een vrij nummer kiezen. We zongen mee in het hoogste niveau, de superieure afdeling.” “Met de voorbereiding ben je wel een half jaar bezig, dus dan ga je zeker mee naar concours”, voegt Herman toe. “Het concours in Nijmegen was een daverend succes”, vertellen Diny en Herman met trots. “In de superieure afdeling hebben we de eerste prijs behaald”, zegt Diny. “En dat niet zomaar… 375 punten mét lof van de jury. Dit hebben we ook wel te danken aan onze dirigent de heer Van Neck. Zo hebben we nog wel meer wedstrijden gezongen, maar nu zingen we vooral voor verzorgingstehuizen en werken we mee aan een kerstconcert.” “Het concours in Nijmegen is maar één van de vele uitvoeringen die we hebben gedaan. We hebben ook uitvoeringen gehad in Gorssel, Duitsland en Zutphen”, voegt Diny toe.

Do-re-mi-fa-so-la-si-do
Je kan je misschien wel voorstellen dat je natuurlijk heel zenuwachtig was, als je als 16-jarige jongen of meisje naar de piano moest komen om daar je stem te testen. Dit werd getest door do-re-mi-fa-so-la-si-do te zingen. Herman legt uit dat tegenwoordig dit riedeltje niet echt meer gebruikt wordt, maar vroeger moest je dit weten en kunnen. “Iedereen moest dat ondergaan, dus ik ook in 1951”, vertelt hij. “Dit was wel hét begin van ontzettende mooie jaren bij de zangvereniging.”