Teun Dijkerman - Lasbedrijf Dijkerman
Sascha bedankt voor het doorgeven van de pen. Laat ik mij even kort voorstellen: Teun Dijkerman (38) en ik denk dat de meeste Larenaren mij wel kennen als “De dorpssmid”. Getrouwd met Marloes (37) en samen hebben twee kinderen Babet (7) en Jef (4).
Afgelopen januari was het 15 jaar geleden dat ik als medevennoot bij mijn ouders in het lasbedrijf stapte. Vandaag de dag run ik het bedrijf samen met Marloes, en is senior (70) nog steeds drie dagen in de week werkzaam in het bedrijf.
07:00 uur: de wekker gaat, ik ben niet zo’n ochtendmens maar na drie keer snoozen sta ik wel fris en fruitig naast het bed. Marloes is ondertussen al beneden en ik wek de kinderen. Samen gaan we ontbijten en bespreken we de komende dag.
Om 07:50 uur loop ik de werkplaats in, wij wonen naast het bedrijf. We beginnen de dag altijd met een praatje en een bak koffie. Vervolgens geef ik senior een paar pakbonnen mee. Hij gaat op pad om diverse materialen af te leveren. Ikzelf start eerst met de mail op kantoor. Vervolgens ga ik de werkplaats in en kijk of alles goed loopt, sindskort hebben we er ook een uitzendkracht bij en deze moet hier en daar nog wat wegwijs gemaakt worden. Wanneer ik de blik van onze vaste medewerker Ernst Jan zie weet ik echter al dat het allemaal onder controle is.
Dan kan ik zelf “echt” aan het werk want er is toch niets mooier dan van metaal iets moois te maken.
Zelf doe ik voornamelijk RVS werk, waar de anderen zich meer met staal bezig houden.
09:30 uur: koffietijd! Heel toevallig komt senior ook weer net terug. Na de koffie help ik senior ook even op weg en gaat ook hij weer productie draaien.
Ik krijg nog wat aanloop van klanten en bespreek met hen de werkzaamheden die moeten gebeuren. Waar we bij de meeste klanten een mooie technisch tekening krijgen komen er soms ook klosjes hout met iets erop gekrabbeld binnen. Met een beetje praten komen we er dan altijd wel weer uit. Ondertussen zijn we wildroosters aan het lassen en komen we tot de conclusie dat ze door de warmte inbreng behoorlijk krom trekken. We richten het rooster met een pers en bedenken samen om een plan om dit te voorkomen. Grappig detail is dat we ze 1,5 cm langer hebben afgezaagd omdat ze door de warmte van het lassen 1,5 cm korter worden.
12:15 uur: Middagpauze. Ik eet altijd thuis, samen met Marloes, even een boterham. 'En ff’n bie’j proaten.'
13:00 uur: we beginnen weer. Dan blijkt er een probleem te zijn met de aangeleverde producten die we nog moeten samenstellen. De tussenmaat is te klein. Ik bel de klant hierover en bied een oplossing aan. Zij moeten dit even overleggen en bellen later terug dat de oplossing goed is en moet gebeuren. Dat maakt mijn vak ook zo mooi, je bent altijd bezig om dingen te maken en op te lossen.
14:30 uur: koffie tijd we gaan even lekker buiten op de picknick bank zitten, het is mooi weer. Er wordt alweer flink wat gelachen “ ’t geet d’r van”. Na de koffie belt er weer een klant: 'kuj mie nog gauw ff’n een prieske maak’n?' Tuurlijk kan dat, en ik loop richting computer en bekijk zijn aanvraag in de mailbox. Ik maak een inschatting en stuur hem de prijs door.
17:00 uur: iedereen doet zijn apparatuur uit en
gaat naar huis. Ik loop dan altijd nog even door de
werkplaats om te kijken wat de status is. Vervolgens werk ik de gewerkte uren bij in de computer.
17:45 / 18:00 uur: Marloes heeft het eten al klaar en we kunnen aanschuiven. Mooi moment om even de dag door te nemen met elkaar. En vooral naar de kinderen te luisteren. Daarna breng ik de kinderen naar bed en dat is altijd nogal een ritueel… Maar wel gezellig!
Als ze erin liggen ga ik nog even op de laptop nog een paar orders invoeren en wat materialen bestellen en dan is het mooi geweest. Even lekker op de bank een serie kijken, douchen en dan naar bed.
En dat is meestal niet voor 00:00 uur… avondmens dus, heb ik niet van een vreemde trouwens.
