Jan Imenkamp

“Pap…we hadden eigenlijk bedacht dat jij deze keer wel als vrijwilliger in het magazine een verhaal kan schrijven.” Aldus mijn dochter Ingri. In eerste instantie denk je heb ik wel zoveel vrijwilligerswerk gedaan? Ik ben het eens gaan opschrijven…

Bij mij is vrijwilligerswerk begonnen door te helpen bij de motorcross in Lochem. Via mijn toenmalige werkgever kwam de vraag om te assisteren bij het egaliseren van de baan / startterrein tijdens de cross. Aangezien ikzelf in die periode ook fanatiek autocrosser was vond ik dat zeker leuk om te doen.

Jarenlang zijn Tiny (mijn vrouw) en ik fanatieke autocrossers geweest. Aan deze periode heb ik hele goede herinneringen en ook mooie vriendschappen overgehouden. Met name in de periode dat we gezamenlijk met onze vrouwen en kinderen bij Autosloperij Stegeman met zijn allen verzamelden om naar de autocross te vertrekken. Ook de periode met de onderlingen crosswedstrijden aan de Koedijk (nu de Molengronden) en in en om Laren waren prachtige tijden. Wij kwamen altijd uit voor de ACCL (AutoCrossClubLaren). Daar heb ik ook 12 jaar in het bestuur gezeten. Van deze 12 jaar ben ik ruim 10 jaar penningmeester geweest. Door de loop van de jaren heb ik ook regelmatig geholpen met de grondwerkzaamheden van de autocrossbaan aan de Kanaaldijk in Lochem.

“Niet omdat ik zoveel verstand van het onderwijs had, maar omdat ze er graag een man bij wilde..”

Ouderraad
Toen onze kinderen naar school gingen in Exel werd ik benaderd om in de Ouderraad plaats te nemen. Dit heb ik gedaan totdat de jongste van school ging, al met al ook zo’n 12 jaar en ook hier weer 10 jaar als penningmeester. Daarnaast heb ik in die periode ook 2 jaar in de medezeggenschapsraad gezeten. Niet omdat ik zoveel verstand van het onderwijs had, maar omdat ze er graag een man bij wilde. We gingen in die periode dan met zes dames en ondergetekende naar het overleg met de toenmalige vrouwelijke burgermeester. Als we na de vergadering op het gemeentehuis op de Markt dan bij Scholten nog even wat gingen nadrinken en mijn collega’s toevallig aan het biljarten waren, kan je je wel voorstellen wat voor reacties ik de volgende dag te horen kreeg.

In de tijd dat wij in Exel/Ampsen (ruim 30 jaar) hebben gewoond ben ik ook nog buurtcontactpersoon geweest. Met name aan de zeskamp tijdens het Exelse feest heb ik prachtige herinneringen. Toen Jannie Oudenampsen van start ging met Sjahto was Tiny hier ook actief bij betrokken en zo gebeurde het dus dat ik ook nog met een paar uitvoeringen heb meegedaan in de Exelse Molen. Daarna heb ik een periode minder vrijwilligerswerk gedaan, omdat ik destijds met name druk bezig ben geweest met de verbouwing van onze boerderij aan de Ampsenseweg.

Voetbal
Ergens rond 1994 ben ik weer begonnen met voetballen. Vroeger heb ik altijd gevoetbald bij Klein Dochteren, maar aangezien alle drie de kinderen bij de Witkampers speelden, ben ik daar bij het zesde elftal gestart. Dit heb ik gedaan tot mijn 56e levensjaar. Ronald Logtenberg stopte toen als leider van ons team en dat stokje heb ik van hem overgenomen, wat ik jarenlang samen met Jan Meijer heb voorgezet. Dit heb ik altijd met plezier gedaan, al was het soms wel een heel gepuzzel om genoeg spelers op de been te krijgen voor de zondag. Door de jaren heen heb ik wel gemerkt dat men er steeds makkelijker in wordt om ‘even af te zeggen’ waardoor in dit geval, wij als trainers/leiders, op donderdagavond weer druk bezig waren spelers te contracteren van andere teams. Vorig jaar ben ik hiermee gestopt, samen met een aantal oud-spelers van onder andere zesde hebben we een 45+ team opgericht. Het is mooi om te zien dat we momenteel bovenaan staan in die competitie, maar het meeste plezier haal ik eigenlijk uit het ‘genohl’ voor, tijdens en na de wedstrijden.

Een jaar of 8 geleden werd ik door de toenmalige voorzitter van de Witkampers gevraagd of ik consul voor de club wilde worden. Als consul keur je bij slecht weer en vorst de voetbalvelden. “Zijn ze bespeelbaar? Trappen we niet alles kapot als we nu wel gaan spelen?” Dat houdt wel in dat ik in die weekenden op zaterdag- en zondagochtend vaak voor dag en dauw op de club ben om samen met Dinand Wichers (zaterdag) en Jan Wansink (zondag) de velden te keuren. Daarnaast draait Tiny al ruim 30 jaar kantinedienst bij de Witkampers, een keer in de maand op zondagochtend en een keer in de maand op donderdagavond. Toen een paar jaar geleden haar ‘donderdagavond collega’ ermee stopte heb ik dit stokje overgenomen en draaien we deze dienst nu samen.

“Het meeste plezier haal ik eigenlijk uit het ‘genøhl’ voor, tijdens en na de wedstrijden.”

Overige vrijwilligerswerk
Daarnaast help ik ook daar waar nodig met hand- en spandiensten; zoals de aanleg van de pumptrackbaan, pijlen zetten met de wandelvierdaagse, parkeerwacht bij het school-voetbaltoernooi en vorig jaar heb ik geholpen met het verplaatsen van het Berkhemer Fonteinbeeld in Lochem.

Drie jaar geleden ben ik officieel gestopt met fulltime werken bij Hoftijzer Lochem. Maar helemaal stoppen is niets voor mij. Daarom help ik nog steeds met beheer van de grondbank op het Milieupark Lochem. En af en toe spring ik ook nog wel eens bij als kraanmachinist of vrachtwagenchauffeur, als ze mankracht te kort hebben en ik tijd heb dan vind ik dat nog steeds prachtig om te doen. De tijd ontbreekt het mij als pensionado echter nog wel eens aan. Want of het nu in Keijenborg, hartje Amsterdam of lekker dichtbij in Loarne is, ik help de kinderen daar waar mogelijk graag. Daarnaast zijn wij trotse opa en oma van drie kleinkinderen op wie we regelmatig oppassen. En op de een of andere manier weten mensen je ook altijd te vinden voor (nog meer vrijwilligers) werk. Iets wat ik altijd met veel plezier heb gedaan en ook nog steeds doe. Want zonder vrijwilligers kunnen verenigingen, stichtingen en heel initiatieven niet bestaan.

Fotografie: Ovii • Britt Haarman