Henk Wolters
Een mailtje van Ingri: "Henk, wil jij deze editie eens vertellen wat voor vrijwilligerswerk je zo zoal hebt gedaan?" Mijn eerste gedachte was... 'ook dat nog!' Waarom? Vrijwilligerswerk vind ik heel normaal. Je doet wat voor de gemeenschap. Zo hebben Jannie en ik onze dochters ook opgevoed. Je doet gewoon wat!Ik ben begonnen als leider van de CJV (Christelijke
Jongeren Vereniging). Daar hielden we de jeugd van 12-16 jaar bezig. Eerder had de CJV het gebouw Elim verkocht en de opbrengst gedoneerd aan ’t Kruispunt. Dat was dan ook de reden waarom de CJV ook een plek kreeg in het bestuur van ’t Kruispunt. Al vrij snel werd die bestuursrol mijn kant opgeschoven door de rest van de leiding. En daar zat ik dan, als broekie, bij zeer ervaren bestuurders aan tafel. Maar dit is voor mij erg leerzaam geweest. Helaas hield de CJV op te bestaan en was er van die kant dan ook geen opvolger te vinden. Dit alles was nog in de tijd dat de vergaderzaal blauw was van de rook en ook kwam ik erachter dat je na een paar glaasjes port beter je mond dicht kunt houden.
Al met al heb ik daar ongeveer 20 jaar ingezeten, dit mede doordat andere bestuursleden plotseling wegvielen. Maar eerlijk gezegd was dit veel te lang.
Daarnaast ben ik jeugdtrainer bij volleybalvereniging Tornado (nu Forza) geweest. Ik heb mijn opleiding daarvoor te danken aan volleybalicoon Jan Geels. Jan stimuleerde mij om hier energie in te steken. In die periode heb ik ook plaatsgenomen in het bestuur van l.v.v. Tornado en had hierbij jeugdzaken onder mijn hoede. En naast deze functies heb ik ook als scheidsrechter mijn deuntje mee gefloten. Ook toen al werd er op de scheids gemopperd. Later ben ik seniorentrainer/coach geworden. Ook buiten Laren zoals Markelo, Harfsen en kort in Barchem.
Toen de PWA school 75 jaar bestond vroegen ze of ik samen met een aantal andereen het feest wou organiseren. Daar heb ik mij vooral bezig gehouden met de expositie '75 jaar PWA'. We hebben Willem Alexander hier nog voor uitgenodigd, helaas kregen we een keurige brief dat hij was verhinderd.
Tijdens een ledenvergadering van l.v.v. Tornado kwam de roep om een extra sportzaal en kantine. Na de vergadering, aan de bar bij Stegeman, hebben Walter Peeters en ik elkaar recht in de ogen gekeken en gezegd: 'proost, wij gaan dat doen!' Dat hebben we geweten! Vijf jaar lang voorbereiding. Ook heb ik toen geleerd hoe in de politiek de hazen lopen. Hakke takken met de politieke partijen en heb ik voor het eerst in mijn leven het belang van lobbyen ervaren. Een van de opmerkingen tegen uit-
breiding was: 'in Lochem was wel ruimte over'. Moesten wij uitleggen dat de weg Laren naar Lochem net zo lang is als van Lochem naar Laren. Zo’n uitbreiding realiseren is een. De organisatie en exploitatie op orde maken is andere koek. Dat is dan ook de reden dat ik na de opening nog zes jaar voorzitter ben gebleven samen met een goed team van mensen met ieder zijn of haar specialiteit.
Bij de Ondernemersvereniging werd op een gegeven moment ook naarstig gezocht naar een voorzitter. De vertrekkende voorzitter had heel veel zaken naar zich toe getrokken en hierdoor was die functie erg zwaar geworden, zeker wanneer je dat naast je eigen zaak wilt doen. Dat was dan ook de reden dat ik eerst twee keer nee heb gezegd. Bij het derde verzoek ben ik toch overstag gegaan en heb ja gezegd. Maar daar duidelijk bij aangegeven dat de taken binnen het bestuur werden verdeeld. Na een korte periode als voorzitter kreeg ik van de andere bestuursleden de opmerking dat iedereen dit ook een veel prettiger manier van besturen vond, dat was toch fijn om te horen. Helaas moest ik in verband met gezondheidsproblemen hier mee stoppen.
Een jaar of drie geleden was er de oprichtingsvergadering van het Voorzieningenfonds. Een fonds waar zelfstandige ondernemers elkaar financieel helpen bij arbeidsongeschiktheid. Op die vergadering hadden zich mensen aangemeld voor het dagelijks bestuur. Zowaar voor elke functie een kandidaat. Laat nou de persoon voor de functie van voorzitter door privé omstandigheden niet kunnen aanschuiven bij het bestuur. Je raadt het al. Wie werd er naar voren geschoven? Ik! Voor een periode van twee jaar heb ik die functie op mij genomen.
Wat ook een leuk stukje vrijwilligerswerk was, was het nieuw leven inblazen van de Palmpasen optocht. De toenmalige organisatie had er de brui aan gegeven. Samen met collega-ondernemers hebben we dat weer opgepakt. In geheel nieuwe stijl, samen de stok versieren en dan in optocht door Laren met een nieuwe/ wisselende route. En dat allemaal vanuit het Kulturhus. Echter na een paar jaar zijn we gestopt omdat we met ons groepje vrijwilligers niet konden blijven sponsoren terwijl andere instanties helaas niet thuis gaven.
Momenteel ben ik weer voorzitter van de stichting Braninkhal. Mede door mijn kennis en ervaring met contracten vond het toenmalig bestuur het verstandig dat ik weer een periode terug kwam. Er stonden allerlei zaken met de gemeente op de rol. Over ongeveer twee maanden draag ik die taak weer over. Daarnaast heb ik nog een functie in de commissie van de Dorpskwis en de Jubileumcommissie van de Ondernemersvereniging. Ik ga nu meer voor de 'kortere' commissies. Als volleybaltrainer begeleid ik nu de heren recreanten in Laren.
Waarom ik dit allemaal heb gedaan en nog doe? Ik vond het leuk om te doen. Je komt op plekken en hoort verhalen, die vaak interessant zijn, maar bovenal leerzaam. Zolang je het leuk vindt, ga je gewoon door. Maar er is één gouden regel. Op tijd stoppen. Wanneer je er geen plezier meer in hebt, of geen ideeën meer hebt, moet je stoppen. Waar ik wel eens van baal? Van mensen, die langs de zijlijn staan, zelf niets doen, maar wel commentaar hebben. Die vergeten, dat het vrijwilligers zijn die het doen. Gewoon naast hun baan.
Kritiek is heel goed, houd iedereen wakker. Maar het moet op een normale manier gaan. Gewoon in gesprek blijven en samen
brainstormen, hoe het wel kan!
