Gerrit van der Poel volbrengt ondanks veel regen en modder de Monstertocht
Zaterdag 13 april kwam Gerrit van der Poel, na 655 kilometer, gelopen in 21 dagen aan in Laren. Hij had hiermee de Monstertocht van Colditz naar Laren overwonnen.Echter, niet iedereen van de ongeveer vijftig aanwezige enthousiaste mensen die hem inhaalden, had toen in de gaten dat Gerrit soms behoorlijk heeft moeten afzien in die afgelopen dagen. Over deze geweldige prestatie is Gerrit duidelijk: ‘Dit doe je één keer in je leven’.
Exact een jaar geleden hebben we in Laren!Magazine een artikel geplaatst waarin Gerrit van der Poel heeft uitgelegd dat hij van plan was om een Monstertocht te overbruggen van Colditz (Duitsland) naar Ramsen in Zwitserland. Echter, de sneeuwachtige omstandigheden die hij tijdens deze tocht zou tegenkomen, weerhielden de Larense wandelaar ervan om dit te doen. Daarom werd er gekozen om van Colditz naar de thuishaven Laren te lopen. Echter, tijdens deze tocht ging ook niet alles vanzelf.
Wanneer ik Gerrit twee dagen na zijn intocht spreek, heeft hij net een dutje gedaan, omdat de vermoeidheid nu pas echt toeslaat. Het eerste waarover hij begint is dat hij maar vier dagen zonder regen heeft gelopen. ,,Vanaf Colditz kom je het Harzgebied in en dat is weinig toeristisch. Ook de natuur is er, doordat kevers onder de boomschorsen knagen van de bomen, dor en troosteloos. Daarom was ik blij dat ik mensen in de buurt had die met me mee liepen’’, vertelt Gerrit, die slechts drie dagen helemaal alleen heeft gelopen.
Eén van zijn begeleiders was Pieter Bak uit Friesland (een oud-collega van Gerrits vrouw Liesbeth), die ervoor zorgde dat Gerrit onderweg regelmatig van soep of ander energierijk voedsel werd voorzien. Ook kookte Pieter in de appartementen waar overnacht werd. Na 14 dagen werd de taak van de Fries overgenomen door Maarten Marsman uit Lochem. Vooral de negende dag is zwaar geweest volgens Gerrit. ,,Door alle regen waren de paden soms onbegaanbaar. Daarbij had ik nog wel eens last van een haperende navigatie. Ook het uitgestippelde stukje door de bergen, dat ook een favoriete route bleek te zijn voor de wilde zwijnen, was verschrikkelijk zwaar. Maar gelukkig zijn we geen van die beesten tegengekomen’’, kan Gerrit nu lachend terugkijken. Gerrit is wel opgevallen dat wanneer hij Duitse passanten wat over de oorlog vroeg, daar weinig over te horen kreeg. Jammer vindt de Larense langeafstandloper het wel dat hij niet kon starten vanuit de gevangenis (een kasteel waar krijgsgevangen officieren zaten in WO2) in Colditz, omdat men daar mee aan het renoveren was.
Behalve de hulp van Pieter en Maarten, ondersteunden diverse mensen de Larense wandelaar. Niet alleen vrienden en kennissen van Gerrit, die tijdens de tocht met hem meeliepen, maar ook bijvoorbeeld een Duits echtpaar waar overnacht werd. Gerrit werd onthaald met de woorden ‘Bist du wahnsinnig geworden’. Echter, toen deze mensen in de gaten kregen dat Gerrit zo’n beetje alle kleren nat had, werd alles in de wasmachine gestopt en de andere morgen lag alles weer gestreken en wel bij de trap.
Na vijfhonderd kilometer door de bergen moest Van der Poel vanuit Tecklenburg een behoorlijk traject bergafwaarts lopen. Doordat hij constant met de tenen voor in de schoenen had gelopen, waren die tenen helemaal kapot gegaan en dus bebloed. Rita Oortgiesen uit Laren knipte op verzoek van Liesbeth speciale pleisters uit en met de daarbij gevoegde zalf kon Gerrit zijn tocht toch nog vervolgen.
Op de slotdag werd er gelopen van Borculo naar Laren (bedrijventerrein), waar voor Gerrit bij binnenkomst een ereboog was gemaakt door vrienden, buurt en het dameskampioensteam Forza, dat toevallig aanwezig was. Daarnaast had Bakker Wijnand puddingbroodjes bij de koffie gezorgd en Aris Frieterie had patat aangeboden, zodat de inwendige mens gesterkt kon worden. Onder de aanwezigen was ook Gerrits 92-jarige vader Jan, die ongelofelijk trots was op zijn zoon en dat op emotionele wijze toonde. Het sponsorgeld dat Gerrit bij deze Monstertocht heeft opgehaald, komt ten goede aan het Prinses Beatrix Spierfonds. Omdat het geld nog niet allemaal binnen is, kan Gerrit het bedrag dat hij tijdens het Oranjepad-wandelevenement op 4 oktober overhandigt aan het Spierfonds nog niet bekendmaken."
