Gerrit van der Poel gaat monstertocht Colditz-Ramsen lopen van 640 kilometer

Gerrit van der Poel uit Laren is van plan om op 24 maart 2024 aan de monster wandeltocht te beginnen, die van Colditz in Duitsland naar Ramsen in Zwitserland voert. De planning is deze tocht in 21 dagen te voltooien.

Gerrit die gefascineerd is in de verhalen van de Tweede Wereld-oorlog, verdiepte zich ook in de onmenselijke gebeurtenissen in de verschillende strafkampen en dus ook van de gevangenis voor militaire officieren die in Colditz ondergebracht werden. Van der Poel loopt al geruime tijd rond met het idee om een dergelijke tocht te gaan lopen. Vorig jaar werd dit idee versterkt, doordat hij meeliep aan een tocht van het Prinses Beatrix Spierfonds, dat toen 65 jaar bestond. Ter ere van dit jubileum konden wandelaars aan een tocht van 65 kilometer meedoen. "Ik ontmoette daar een aantal commando’s die ook meeliepen. Die commando’s vertelden toen dat ze de route, Normandië (Frankrijk) naar Roosendaal in Brabant  wilden lopen. Dit is de route die ook de Canadezen hebben afgelegd om uiteindelijk onder meer Nederland te bevrijden”, vertelt Gerrit.

Het voorstel van Gerrit om ook aan deze tocht van 1000 kilometer mee te doen, werd ondanks dat Gerrit zei ook de dienstplicht te hebben vervuld, door de heren afgewezen.  Wanneer ik met dat elite gezelschap niet mag doen, dacht Gerrit toen, dat doe ik het zelf wel. De bedoeling was dat hij toen de helft van die tocht (500 kilometer) zou overbruggen. Maar door familieomstandigheden moest hij toen de tocht na 300 gelopen kilometers staken.

Terug naar Colditz
Wanneer ik Gerrit vraag waarom hij juist bij deze plek wil vertrekken komt er een fascinerend verhaal over een aantal gebeurtenissen van die gevangenis. "De belangstelling is ontstaan door de serie van Colditz die op de televisie is geweest. Ik lees nooit boeken, maar het boek over de Colditz gevangenis heb ik toen wel gelezen. In deze gevangenis waren alleen officieren uit Europese landen gehuisvest. Zij moesten ook allemaal in het uniform rondlopen van hun land. Andere kleren hadden ze ook niet, zodat ze bij een eventuele ontsnapping direct herkent konden worden’’, weet Gerrit boeiend te vertellen.

Totaal werden er wel 300 ontsnappingen uitgevoerd vanuit deze gevangenis. Hiervan zijn er 31 gelukt. "Wanneer de ontsnapten dan in vrijheid waren, probeerden ze te vluchten naar Zwitserland. Deels ging dat per trein en deels lopend. Wanneer ze met de trein gingen moesten ze sowieso Duits kunnen praten en bijvoorbeeld een kaartje voor een bioscoop bij zich hebben, zodat ze een doel hadden waar de reis naar toe ging, anders mocht er geen gebruik gemaakt worden van de trein. Ze hadden altijd vier dingen nodig: kleren, het beheersen van de Duitse taal, geld en geluk”, weet Gerrit. Zo is er ook een verhaal bekend over een Poolse ontsnapte gevangene, die geen Duits kon en lopend dit traject naar Ramsen heeft afgelegd. Hij heeft er een half jaar over gedaan.

Van der Poel weet ook dat er in die gevangenis (die was gehuisvest in een kasteel) nooit officieren werden dood geschoten. Zelfs niet nadat er een grote ontsnappingspoging werd ontdekt. Een aantal Franse gevangenen had namelijk een tunnel vanuit een wijnkelder in het kasteel gegraven. Net voordat ze via de tunnel het daglicht zouden aanschouwen werd het bouwsel echter ontdekt en moesten de gravers alles weer dichtgooien. Saillant detail is dat tijdens het graven de Fransen luidkeels zongen om het geluid van het graven te kunnen onderdrukken. Dat ze bouwwerken goed konden verbergen, bleek twintig jaar geleden, toen er in de voormalige gevangenis nog een radiokamer werd ontdekt, gemaakt door de gevangenen van destijds.

“Ik ontmoette daar een aantal commando's die ook meeliepen.”

Prinses Beatrixfonds Spierfonds
Doordat Gerrit vorig jaar meeliep, in de tocht van het Prinses Beatrixfonds Spierfonds kreeg hij daar ook een emotioneel verhaal te horen over een kindje dat was overleden aan een spierziekte. Vijf kinderen, die betrokken waren bij dit gestorven kind schonken hieraan aandacht, door met een step vijf kilometer te overbruggen tijdens een sponsortocht. Het grijpt Gerrit ook nu nog zichtbaar aan, wanneer hij hier over vertelt. Daarom ontstond het idee ook om tijdens de tocht Colditz naar Ramsen geld op te halen voor het Prinses Beatrixfonds. Speciaal hiervoor heeft de wandelaar een Facebookpagina aangemaakt (Monstertocht Colditz naar Ramsen), waarop hij tijdens de tocht ook te volgen is. Op deze pagina staat ook een QR-code. Via deze code kan een donatie overgemaakt worden.

De liefde voor wandelsport
Over hoe de liefde voor de wandelsport is ontstaan zegt Gerrit: "Ik heb eerder altijd veel gefietst en meegedaan aan bijvoorbeeld marathons. Doordat ik daar veel voor moest trainen, ben ik daar mee gestopt. Ongeveer 20 jaar geleden leek mij de wandelsport daar wel een goede vervanger voor.

Bij een wandeltocht van DOS uit Barchem, ging ik direct meedoen aan de 25 kilometer, met een gemiddelde van zeven kilometer per uur. Ik liep iedereen voorbij en sommige mensen vroegen ‘moet je nog schaatsen kijken dat toen op de tv was’, omdat ik zo hard liep. Bij de auto aangekomen heb ik eerst om mij heen gekeken of niemand mij zag. Ik was zo stijf dat ik nauwelijks in de auto kon komen", vertelt Gerrit nu lachend. Echter toen Liesbeth zijn vrouw thuiskwam van het werk die zondag en vroeg waarom het eten niet klaarstond was de reactie van Gerrit vanaf de bank: "Ik ben blij dat ik het leven heb”.

Kameraden
Per dag gaat Gerrit volgend jaar, dertig kilometer lopen op een door hem zelf uitgezet traject. Hij wordt daarbij ondersteund door onder meer zijn kameraden, die hem bij bepaalde finishplekken op zullen halen en ook weer terugbrengen. Ook zal er waarschijnlijk zo nu en dan iemand van die vrienden met hem meelopen. Gerrit is wel blij met die steun, met name ook dat het mogelijk is dat zijn GPS kan uitvallen. Liesbeth is niet van plan haar man te begeleiden. "Hij mag van alles doen, als ik tenminste maar niet mee hoef”.

Wandelen is gezond
Gerrit wil tenslotte laten weten dat hij er van overtuigd is, dat wandelen ook nog eens super gezond is voor je lichaam. "Zes jaar geleden heb ik een andere baan gekregen als buschauffeur. Door de ongeregelde diensten, ging ik niet meer sporten en groeide tegen de klippen in. Een bloedonderzoek bij de huisarts toonde aan dat er van alles mis was in mijn lichaam. En ben gelijk weer gaan wandelen en ik kreeg, toen alles weer normaal in mijn lichaam was, nog meer plezier in het wandelen.
 

Tekst: Jan Eggink |  Fotografie: Ovii • Britt Haarman