Dinie ‘van Ruempol’ 50 jaar bij Witkamp
Dinie Wannink-Eggink, of ook wel Dinie van ’t Ruempol, werd 64 jaar geleden geboren op ’t Larense Broek. Toen ze 13 jaar oud was stuurde ze haar moeder naar Witkamp, ze was op zoek naar een baantje. “De volgende dag kon ik beginnen als schoonmaakster.”Op 31 mei was dat 50 jaar geleden. Een halve eeuw werkt Dinie al bij Witkamp. “Het voelt als een tweede thuis”. In die 50 jaar deed ze alle werkzaamheden die je maar kan bedenken: schoonmaken, afwassen, bedienen, helpen in de keuken, helpen in de garderobe, ondersteunen bij bruiloften en partijen. Noem maar op.
Afwassen met de hand
Vijftig jaar geleden ging het er nog heel anders aan toe. Onder de leiding van Jan en Anneke en onder toeziend oog van tante Marie en ome Gerrit zag het bedrijf er heel anders uit. “Er lagen allemaal vloerkleden in het café. Witkamp bestond toen uit zalen, hotelkamers en een café. Het restaurant was er wel, maar kleiner en heel wat anders als het restaurant nu.” Ook met feesten en partijen ging het er heel anders aan toe. “Destijds waren er veel meer bruiloften. Vanaf 1980 kwamen daar ook de buffetten bij. De diners waren simpel. Na afloop moesten wij alles met de hand afwassen.”
School was niet haar ding
Als 13-jarig meisje begon Dinie in de afwaskeuken. Ze zat toen nog op de huishoudschool: “ik vond school helemaal niks. Leren vond ik niet leuk.” Toen ze 15 was wilde ze eigenlijk volledig aan het werk. “Maar ik was nog leerplichtig tot mijn 16e. Dus ik ben toen begonnen aan de vormingsschool.
Dit was 1 dag in de week.” Vier keer hield ze dat vol, toen ging ze volledig aan de bak bij Witkamp. Toen ze begin 20 was leerde ze haar man Henk Wannink kennen. Ze trouwden in ’78 en kregen drie kinderen: één zoon en twee dochters.
“Ik ben toen een tijdje gestopt om voor de kinderen te zorgen. Daarnaast hadden wij een varkensboerderij in Gelselaar, wat natuurlijk ook veel werk was. In de jaren dat ik niet bij Witkamp aan het werk was, hielden we wel contact en ging ik nog regelmatig langs voor een kop koffie. In ’86 begon het toch weer te kriebelen. De kinderen waren wat groter en ik wilde graag weer aan het werk. Ik ben toen weer begonnen bij Witkamp. Het was alsof ik gisteren weggegaan was.”
Sindsdien werkt Dinie vier ochtenden en doet ze onder andere de schoonmaak. “We zijn altijd met z’n tweeën, zijn er om 7:45 uur, drinken een kop koffie en starten rustig op. Om 8:00 uur gaan de deuren open voor gasten en maken wij alles schoon. In principe werk ik tot 13:00 uur, maar mocht het nodig zijn dan blijf ik langer om de bediening te helpen.”
Veel meegemaakt
In de afgelopen 50 jaar heeft Dinie het nodige meegemaakt: “Ik weet nog dat er een hele tijd een stel Ieren in de hotelkamers verbleven. Zij stonken zo gigantisch naar drank en zweetvoeten.” Ook de jaren dat Witkamp een bruisende discotheek was, staan Dinie nog goed bij: “Ik weet het nog goed: de eerste keer dat ik op zondagavond tijdens een discotheekavond moest werken. Ik wist niet wat ik meemaakte, zoveel kabaal en dat geflits van de lampen, daar moest ik echt aan wennen.” En natuurlijk de Larense Kermis, waar Dinie ook elk jaar weer van de partij was. “Ik heb wel eens achter de bar gewerkt, broodjes verkocht of in de keuken geholpen. Het is tegenwoordig veel groter opgezet dan vroeger.”
Vierde generatie
Dinie werkte met vier generaties familie Reurslag. “Gert en Marie, Jan en Anneke, Harold en Frederike en nu Jannes; ik werk inmiddels al met de vierde generatie.
Het voelt voor mij ook als een soort familie. Je deelt lief en leed met elkaar.” Dinie moest afscheid nemen van Gert, Marie en Jan, maar er werden ook kinderen geboren: Harold, Annemarie en later Jannes en Hendrik. “Het is mooi om te zien hoe het bedrijf door de familie gedragen wordt. Ik heb de kinderen op zien groeien.” Nog bijna drie jaar blijft Dinie aan het werk. Dan mag zij genieten van haar pensioen. Of ze aan het aftellen is? “Nee hoor! Ik vind het werk veel te leuk. Elke dag is anders. Er zijn collega’s waar ik al 20 jaar mee samenwerk. Daar kan ik mee lezen en schrijven.”
