Het blinde geloof van Bettie Woord
Ze is de eerste vrouwelijke predikant van Nederland met een visuele beperking en sinds april 2023 de dominee van de Protestantse Kerk in Laren. Bettie Woord verloor door een zeldzame vorm van ouderdomsblindheid haar zicht. Problemen met haar zicht had Bettie haar hele leven al, maar op haar twintigste ontdekte ze dat ze een zeldzame vorm van ouderdomsblindheid had, waardoor ze haar zicht volledig verloor. Dit heeft haar echter niet weerhouden om haar passie te blijven volgen.Samen met haar man Hessel en geleidehond Pride is Bettie in Laren komen wonen. Het is voor Bettie niet eenvoudig geweest om als predikant aan het werk te komen. “Sommige gemeenten wijzen je bij voorbaat al af.” Al vanaf jongs af aan heeft Bettie een beperking aan haar zicht. “In de kleuterklas leer je letters lezen van het bord. Dat begint met hele grote letters, dus viel het nog niet zo op.” Maar Bettie merkt dat er wat mis is als ze op een dag zo langs haar juf loopt. Denkend dat de juf nog niet aanwezig is, blijft ze in de hal op een bankje zitten. “Ik mis een eiwit dat de rotzooi uit mijn ogen haalt.” Deze aandoening is genetisch. Haar twee kinderen zijn wel drager van het gen, maar hebben de aandoening zelf niet. Hoewel Bettie volledig blind is verklaard, ziet ze wel het verschil tussen licht en donker, al is het maar van heel dichtbij.
Pionier
Jarenlang was Bettie pionier in Almere. In een nieuwe wijk in aanbouw, was het aan Bettie om de kerk van de toekomst op te zetten. “We moesten samen echt een gemeenschap opbouwen. Er stond nog niet eens een gebouw.” In deze Tiny Church organiseerde Bettie onder andere een wandelgroep, een kerkcafé en een creagroep. Bettie is naast haar werk als predikant nooit gestopt met leren. Het was ook tijdens haar nascholing dat ze een moment van bezinning kreeg. “Als ik ooit nog eens wilde overstappen naar een andere gemeenschap dan was het nu of nooit.”
Na meerdere afwijzingen van verschillende gemeenten besloot Bettie zich op een lijst te zetten van de Bond van Nederlandse Predikanten in Utrecht. Gemeenten kunnen dan zelf op de lijst kijken en mensen uitnodigen op gesprek. Laren was zo’n gemeente. “Ik wist niet eens dat er een tweede Laren bestond.” zegt Bettie met een lach.
Geloof
Religie speelde altijd al een belangrijke rol in het leven van Bettie. Ze groeide op in een gelovig gezin in Urk. De strenge leer van de gesloten, gereformeerde gemeenschap bleek niet bij Bettie te passen. Zo wilde ze graag studeren, maar dat was vanuit thuis niet wenselijk. Na de geboorte van haar twee kinderen besloot ze toch weer te gaan studeren. Onderwijs leek haar altijd al wat, maar door haar beperking vond ze dit niet verstandig. Daarom koos ze voor de richting van geestelijke zorg. Na een reeks theologische studies werd ze gevraagd om crisis pastoraat te worden. De ervaring om in een gemeenschap te werken, opende zogezegd haar ogen. Een vaste aanstelling als dominee, die ze zo graag wilde, kreeg ze niet. De reactie vanuit de kerk op haar beperking viel haar keer op keer tegen.
Voor iedereen
Bettie ziet een duidelijk verschil tussen haar werk als predikant in Almere en nu in Laren. “Daar moest de gemeenschap nog opgebouwd worden en hier in Laren is die verbinding er al.” De predikant vindt dat de kerk met haar tijd mee moet gaan. “Dat betekent dat ik er voor alle mensen ben, of ze nu bij de kerk aangesloten zijn of niet.” Haar werk houdt niet op bij de muren. Dit bedoeld Bettie zowel letterlijk als figuurlijk. Ze wil af van het ‘oude’ beeld van de kerk. “Geloof blijft zich ontwikkelen. Elke keer als ik een verhaal uit de Bijbel lees, ervaar ik het weer anders.” De liefde moet voorop staan, ook als dat betekent dat de kerk een stapje terug moet nemen.
Als dominee en als persoon, wil Bettie graag in contact komen met mensen van alle leeftijdsgroepen. Zien wat er leeft in de gemeenschap. Zo is ze recent nog op bezoek geweest op de PWA in Laren met Pride om de kinderen uit te leggen waarom ze een geleidehond heeft. Elke maand nodigen ze ruim 130 mensen van 85 jaar en ouder uit om iemand mee te nemen en samen een verjaardagsfeest te vieren. Voor de mensen die niet zelf kunnen komen, wordt er vervoer geregeld.
Op 3 maart is er voor alle kinderen een kliederkerk. Tijdens de kliederkerk worden er verschillende activiteiten en spellen georganiseerd. Na de opdrachten is er een korte viering en ten slotte kan er samen gezellig worden geluncht. Een leuk moment om samen bezig te zijn en elkaar te ontmoeten.
Quote: “Van wieg tot graf.”
Dit is een artikel geschreven en gepubliceerd door LokaalLochem
