De pen - Gerdien Berendsen
Mijn naam is Gerdien Berendsen en samen met Sander Klein Bramel zijn we in 2004 aan de Holterweg in het dorp komen wonen. Hier zijn onze kinderen geboren: Femke in 2006 en Jurre in 2009.Sander werkt bij Arfman in Holten, en ik werk in de jeugdhulpverlening bij stichting woonzorg Lojal. In de omgeving van Deventer-Zutphen begeleid ik jongvolwassenen die op zichzelf wonen. Het zijn vaak mensen/jongeren die aan de rand van de samenleving proberen overeind te blijven.
In 2015 zijn we verhuisd en zijn we begonnen met ons gezinshuis Pieper Smit. Er is een groot tekort aan opvang en naast onze biologische kinderen hebben we ruimte in ons hart om meer kinderen op te vangen. "Pieper Smit" is de huisnaam die we hebben gekozen. We vonden het passend bij de kinderen die we opvangen en die we willen laten kennismaken met de vele activiteiten die er zijn in Laren. Het ervaren van de dorpscultuur vinden we mooi. Sander werkt nu twee dagen thuis, en ik heb een parttimecontract in de jeugdhulpverlening gehouden om verbonden te blijven met mijn werkveld. Ik ben geen "huismus" en houd van afwisseling, dus ik kan nu dingen doen tijdens schooltijd. Het kan soms druk en hectisch zijn, maar we doen deze combinatie van ouderschap, gezinshuisouderschap en buitenshuis werken met veel voldoening en plezier.
We kunnen nog vier extra jongeren opvangen naast ons eigen gezin. We kiezen bewust voor een gezinshuis en geen pleegkinderen, een vraag die mensen ons vaak stellen. Deze kinderen hebben ouders en blijven altijd met hen verbonden, en de kinderen noemen ons bij onze voornaam. Hoewel er momenteel misschien geen contact is met de ouders of als dat niet mogelijk is, vinden we het belangrijk om te kijken naar hun eigen wortels, hun eigen netwerk en dat als belangrijk te blijven beschouwen. Soms wonen ze langere tijd bij ons, maar soms ook heel kort als er toch een mogelijkheid is om ze terug te plaatsen in hun eigen netwerk. Dat heeft altijd de voorkeur. Dat is heel anders met pleegkinderen; zij blijven altijd bij je wonen en kunnen niet terug naar hun ouders of netwerk.
Zo kunnen jongeren van 17/18 jaar kiezen voor een vervolgplek, een begeleid wonen-plek, waarin wij soms nog van waarde kunnen zijn, maar sommigen kiezen echt hun eigen weg en nemen we afscheid. Vaak gaan ze terug naar de stad waar ze vandaan komen en beginnen ze aan een kamertraining. Of jeugdzorg en de rechtbank beslissen dat ze op hun 17e weer bij hun ouders kunnen en mogen wonen. Dat is ook een mooie vervolgplek, en zo ziet het er voor elk kind anders uit. We kiezen bewust voor jongeren vanaf 12 jaar, omdat we beiden een goede klik hebben met die leeftijdsgroep en ze met elkaar kunnen optrekken. De gespreksonderwerpen aan tafel, de ontwikkeling in de puberteit, van elkaar leren en ook de activiteiten samen kunnen we dan mooi op elkaar afstemmen.
Zoals het woord al zegt, gezinshuis, voelen we ons samen één groot gezin en hanteren we de normen en waarden die daarbij horen, zoals samen eten en eropuit gaan. Het kan soms echter een uitdaging zijn om met acht personen een plekje op het terras te vinden!
