Annemarlies Huizinga
Annemarlies Huizinga, woonachtig in Laren sinds 2017 met haar man Herman Hardenbol en dochters Sara (10) en Roos (6).
"Onze twee meisjes hebben bijna geen herinneringen aan het westen."
Jaren geleden droomde ik dat ik uitgenodigd werd voor een fotoshoot van mij en onze twee dochters, voor de plaatselijke glossy, in de tuin van onze boerderij waar ik een eigen onderneming gestart was. Het was een beeld dat mij lang bij bleef; want op dat moment hadden wij één dochter en woonden we in een rijtjeshuis in Voorschoten. Oh, en had ik ook geen eigen onderneming. Wel hadden we al langer de wens om landelijker te wonen.
Mijn man Herman komt uit de Alblasserwaard en is opgegroeid op een boerderij. Ook zijn ouders ‘emigreerden’ vanuit de Randstad naar een plek met veel ruimte. Hij miste dat. Niet alleen de ruimte, maar ook het rommelen op eigen terrein, zonder dat de buren daar last van hebben. Zelf geboren en getogen in de regio Rijnmond, woonde ik prima in de stad. Na een studie in Rotterdam, vervolgens werk in het ziekenhuis in Delft en later in Amsterdam als verpleegkundig teamleider op de Neurologie, zou je mij een echte stadse kunnen noemen. In het ziekenhuis maakte ik kennis met een speciale groep patiënten: jonge mensen met dementie. Ik ontdekte dat er weinig georganiseerd is voor hen en zo groeide mijn wens om ooit nog eens een onderneming te starten voor deze groep mensen. Liefst op een landelijke plek, met veel ruimte voor fysieke activiteiten, een boomgaardje en een ezeltje in de wei. In Voorschoten en omgeving was dat niet zo makkelijk te vinden. Vaak niet betaalbaar. Of heel lelijk gelegen aan de snelweg.
Toen we uiteindelijk besloten toch ook buiten de Randstad te kijken, zijn we als twee oude mensen rond gaan rijden, met Funda als wegwijzer. Dat we uiteindelijk in Laren terecht kwamen is toeval, maar het dorp had wel alles wat op ons wensenlijstje stond: een middelgrote basisschool, een supermarkt en een intercitystation op redelijke afstand, zodat de twee oudste kinderen van Herman, die tot op dat moment de helft van de week bij ons woonden, naar ons toe konden reizen.
We zijn in de zomervakantie verhuisd. Eén groot feest: we kampeerden in de caravan op het ons eigen erf, werden trouwe gast van het Leussinkbad en haalden ijsjes bij Aris. Zo leerden we het dorp snel kennen. Onze twee meisjes hebben bijna geen herinneringen aan het westen. Voor hen is Laren hun thuis. De oudste dochter van Herman verhuisde met ons mee en maakte haar middelbare school af in Lochem. Een gok die gelukkig goed uitpakte!
We legden ons succesverhaal à la ‘Ik vertrek’ twee jaar geleden vast in een fotoshoot en maakten
de foto van mij met onze twee meisjes, in de tuin voor onze boerderij. En die staat nu in de plaatselijke glossy. Nu de eigen onderneming nog!
